Na een nogal moeizaam nachtje, kwam het leven op de camping wat langzamer op gang dan normaal. Iedereen leek het onweer van de nacht goed overleefd te hebben, maar het was duidelijk de talk of the town, of in dit geval de camping. Bij ons was vooral Lou er wel klaar mee, want die was gedurende de nacht best wel bang geweest. Wat dat betreft kwam het plan om op te breken en het kampeerleven even een paar dagen te verruilen voor een appartement als een geschenk uit de hemel.
We hoefden pas om twee uur uit te checken op de camping en aangezien het slechts anderhalf uur rijden zou zijn naar ons nieuwe adres, gingen we eerst nog een ochtendwandeling maken. Besloten werd om de kam-wandeling die ik de dag hiervoor had gedaan nog een keer met zijn allen te doen*. Anders dan de dag hiervoor lag de helling deze keer helemaal in de zon en tegen de tijd dat we bij het steilere deel van de beklimming kwamen, hadden de kinderen het dan ook wel een beetje gehad. Ik keerde met de jeugd om, Elisa stapte nog een stief kwartiertje verder naar de kam en stuitte daarbij op onderstaande schoonheid.
Gekuifde rapunxel (no less)
De tenten werden ingepakt, de auto weer volgestouwd, de camping betaald en vervolgens reden we weer richting Oostenrijk. Even voorbij de grens bereikten we ons eerste doel van de dag: een goede, grote supermarkt. Hier sloegen we goed in, want we zouden de komende dagen in een dorpje zitten met slechts één winkel: een spar**!
Het einddoel van deze tocht was Maria Luggau, een dorpje waar ergens in de middelleeuwen Maria een aantal keer was gespot. Dit had ertoe had geleid dat men er een kerk had gebouwd, die in de eeuwen die volgden was uitgegroeid tot een basiliek. Het was tevens het einde van een soort pilgrimtocht, wat uiteraard garandeerde dat we naar een goed Christelijk deel van Oostenrijk reden.
We logeerden in het (verder uitgestorven) Prünster pension, pal boven de Spar. Zowel het pension, als de Spar bleken in handen van de familie Prünster, die daarmee een machtige positie in het dorp innamen. Wij kregen twee kamers aan het einde van een gang met in totaal tien bedden -we hadden makkelijk met zijn allen in één appartement gekund- maar de kinderen stonden erop dat zij de ene kamer kregen en wij de andere. Wij vonden het prima. Iedereen installeerde zich, ik deed in de zinderende hitte nog een kleine ontdekkingstocht door het dorp, waarna ik hetzelfde rondje ook nog een keer met Elisa liep. Op de vondst van een mooie gouden vlinderpop en een bijensteek in de ringvinger van mijn rechterhand na, gebeurde er verder weinig meldingswaardig. Er werd gekookt, tv gekeken, gegeten en uiteindelijk ging iedereen naar bed.
========
* origineel was ik nog van plan geweest om me samen met Oskar in de stoet auto’s te werpen om te kijken wat er nou zo bijzonder was daarboven, maar door de wat verlate ochtendroutine, lieten we dat plan maar varen.
** die hier overigens wel weer gewoon een spar heette.
wrekloos 